این آتشکده در ده کیلومتری غرب داراب قرار دارد و به سبک چهار تاقی با گنبد ساخته شده. آوار دیوارهای این آتشکده را تا نصف گرفته و گنبد آن ریخته است. کنار آتشکده کوه سنگی حفره سیاه قرار دارد و چشمه بزرگی نیز در کنار آن است. بنا به روایت مروج الذهب مسعودی این آتشکده به دستور اشو زرتشت بنا شده است. زرتشت به یستاف شاه دستور داد تا آتش مقدس جمشید را بیابد و یستاف شاه آنرا در خوارزم یافت و به دارابگرد آورد و در آنجا آتشکده ای بنا نمود و آتش مقدس را در آن نگه داری نمود. سپس شهر خرم دارابگرد را بنا نمود.از سال ۳۳۲ هجری قمری نام آن به آتشکده آذرجو تغییر کرد. همانند همهٔ چهارتاقی های روزگار ساسانی دارای پلانی مربعی است. این سازهٔ تاریخی خاموش از لاشه سنگ با ملاط گچ دست کوب ساخته شده است. بدنه داخل اثر، گچ اندود بوده که پهنای لایه های گچی آن ۵ سانتیمتر است. گفتنی است چهارتاقی ها سازه هایی بوده اند که بیشتر کاربری مذهبی داشته اند. آتشکده، سازهٔ زادبومی ایرانی است که اگر به آن توجه شود ارزش آن نمودار خواهد شد.