در فاصله هفت کیلومتری جنوب شرقی شهر داراب و در دامنه کوهی مشهور به کوه پهنا بنایی در دل کوه وجود دارد که در نزد اهالی مشهور به مسجد سنگی است. این بنا که به اعتقاد برخی در ابتدا معبد مهر پرستان آریایی بوده در عصر ساسانبان (یا قبل از آن) تبدیل به آتشکده می شود. و در زمره آتشکده های مهم زردشتیان بوده است. پس از اسلام نیز برای این معبد در قسمت جلوی آن محرابی می سازند وآنرا به مسجد تبدیل می کنند. در کنار معبد قسمتی وجود دارد که مخصوص استراحت خادمان معبد بوده است این محوطه، شامل راهروی پهن است که از طریق رواقی، به فضای شاه نشین هایی که در دل کوه تراشیده اند و در وسط آن حوضی قرار گرفته است، منتهی می شود. این بنا به دوران ساسانیان تعلق دارد و نقشهٔ آن کمی به تالار کاخ بزرگ شاپور اول که در ویرانه های شهر شاپور کشف شده شبیه است. این بنا در دوران اسلامی به مسجد تبدیل شد و در شاه نشین آن یک محراب احداث شد. در کتیبه ای که بر دیوار سمت چپ رواق حجاری شده، تاریخ ۶۵۲ هجری که مقارن با زمان اتابک ابوبکر سعد بن زنگی است به چشم می خورد.