سرزمین کوخرد که در زمان زرتشتی بنام «شهرسیبه» معروف بوده‌، بیش از پنج هزار سال قبل از اسلام تاریخ داره و سرزمینی آباد و پر رونق بوده‌. سرزمینی که مسکن قومی بزرگ مانند قوم «سیبه» بوده، بی‌شک آنقدر بزرگ وانبوه وپرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی و دشت‌های معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می‌کردن، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی اون‌ها رو به نقاط مختلف و اطراف شهرسیبه پراکنده کرده ودر کوه ودشت وبیابان و دره وصحرا وبر فراز کوه‌های بلند زندگانی می‌کردن. روایته که مردم «شهرسیبه» گبر، زرتشتی، و ارمنی بوده‌اند. البته آثار زیادی از اون‌ها تا به حال به جا مونده. در زیر ده جنوب دهستان فعلی کوخرد یک درخت کُور بزرگ وجود داره که به (کُوِر ارمنی) پیش مردم کوخرد معروفه. سرزمین بزرگ سیبه (کوخرد) از دیر باز دارای مجد وعظمت خاصی بوده و به سبب تاریخ پر از حوادث و پرغوغا که از روزگار باستان یعنی از زمان قبل از اسلام آغاز می‌شه. «شهرسیبه» از این کشمکش‌ها وغوغاها وآمد و رفت‌ها و وقایع وحوادث تاریخ برکنار نمونده، روزگاری بسیار آباد و درخشان بوده و روزگاری ویرانه ونابسامان . سرزمین سیبه در روزگار قدیم بسیار بزرگ وپهناور وآباد بوده، تا آنجا که گفته شده «سیبه» مرکز حکومت بوده‌ وحاکم سیبه از هشتاد روستای توابع خود باج وخراج می‌گرفته. روستاهای آباد وپرجمعیت ودهقانهای کار آمد وقانع وپرکار و یکتا پرست، صداقت وصفای باطن، درستی وپاکی مردم «سیبه قدیم» زبانزد اقوام مجاور بوده وداستان‌های دل‌انگیز از بزرگواری مردم شهر تاریخی سیبه برزبانهای مردم مجاور و در درون سینه پیر مردها و پیرزنهای کوخرد به یادگار مانده‌ که هر شنونده‌ای رو به تحسین وامی داره.