چاپاکر اقامتگاهی در شهر ورزنه، شهری در دل کویر است که به سبک سنتی از گردشگران پذیرایی می کند. در حیاط این خانه قدیمی که به اقامتگاه تبدیل شده، چاه آبی در کنار دیوار قرار دارد که نام اقامتگاه نیز از آن گرفته شده است.
در زبان اصیل این روستا «کر» به معنی «دیوار کوتاه» بوده و «چاپاکر» به معنی «چاه پای دیوار» است. در زمان قدیم هر یک از چاه های آب ورزنه که برای مصارف کشاورزی استفاده می شد نامی برای خود داشتند و محله چاپاکر را نیز به خاطر چاه آب آنکه در کنار دیوار کوتاهی بود به این نام می خواندند. به دلیل اهمیت چاه های آب در این شهر، چاه آبی را برای بازدید گردشگران احیا کرده اند که توسط گاو از آن آب کشیده می شود و اصطلاحا به آن«گاو چاه» می گویند. ویژگی دیگر این شهر، زنان چادر سفید آن هستند. این شهر سفیدترین شهر ایران نام دارد.
برای گردشگرانی که از این شهر و کویر آن و همچنین تالاب گاو خونی بازدید می کنند، اقامت در چاپاکر می تواند انتخاب خوبی باشد. این اقامتگاه سنتی، در سال ۱۳۸۸ توسط رضا خلیلی، دبیر زمین شناسی و راهنمای گردشگری، از صاحب خانه خریداری شد و تا سال ۱۳۹۰ مرمت و تجهیز آن به طول انجامید.
این خانه خشتی با ۶ اتاق، گنجایش اقامت ۳۰ نفر را دارا است. فضای این اقامتگاه شامل یک مطبخ قدیمی که محل پخت نان بوده، حوض، چاه آب، دستگاه پارچه بافی و اتاق های دور حیاط است.