دو تپه نزدیک به هم در ۲.۵ کیلومتری تخت جمشید در دشت مرودشت قرار داره که به تل باکون مشهورن. یکی از تپه ها قدیمی تره و آثار کشف شده در اون به حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد تعلق داره. در تپه دیگر که آثارش جدیدتره بعد از اسلام هم مورد استفاده قرار گرفته و گورستان بوده. دیوار منازل این منطقه از چینه بوده و سپس اون رو با کاهگل اندود میکردن. روی کاهگل ها رو رنگ آمیزی می کردن. خانه هایی که از زیر آوار بیرون اومدن هر کدوم نقشه ای جداگانه دارن. سفال های باکون دست سازن. نقوش روی سفال های نخودی در طیفی از سیاه تا قهوه ای شکلاتی هستن. اشیای به دست آمده از تل باکون شامل ظروف سنگی، تیغ، داس، مخروط های سنگی، چکش، مشته و دیگر موارد مشابه می باشند. اشیای گلی و سفالی شامل پیکرک های حیوانی، انسانی، سردوک ها، لوله های سفالی و ظروف می باشند. اشیای استخوانی، مهرها و وسایل تزیینی هم دیده شده. فرهیخته ترین سفال جهان سفال منقوش باکونه.