روستای ایستا واقع در شهرستان طالقان شاید مرموزترین روستای ایران باشه، روستایی در خاک البرز که مردمانش در زمان توقف کرده‌اند. در این روستا سکوت حکم‌فرماست و کسی کاری به کار کسی نداره. در کوچه‌ها اثری از رد پای تکه آهن‌هایی که در شهر خودرو نامیده می‌شن نیست. مردمانی که چون تابلو نقاشی زندگی و آداب و رسوم گذشته رو در عصر ارتباطات یدک می کشن. نه تنها شبها پای تلویزیون نمی نشینند که به شب‌نشینی هم اعتقادی ندارن. عروسی و عزا ندارن و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و… برای آنان معنا و مفهومی نداره.
مهمان نواز هستند به شرطی که احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان رو نداشته باشه. همانطور که تا کنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده. متمول هستند و از طریق فروش زمین‌های پدریشان در تبریز روزگار می‌گذرونن. شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمیان. هیچ‌گونه خدمات دولتی رو دریافت نمی‌کنن. جایی که هرگونه امکانات دنیای جدید را نمی پذیرن و بدون آب لوله کشی، گاز، برق، درمانگاه، ماشین آلات، وسایل ارتباطی و … زندگی می کنن.