این روستا در ۳۶ کیلومتری شمال غرب شیراز و در منطقه ای با صفا وکوهپایه ای در کنار چشمه ای زیبا و در انبوهی از درختان و باغهای سر سبز قرار داره. مردم این روستا با زندگی نیم سنتی به کشاورزی و دامداری و باغداری و بعضی ها به کسب و کار و حرفهٔ گیوه بافی مشغول هستند؛ گویش مردم این روستا بازماندهٔ فارسی میانه جنوب غربی است.
در این روستا بناهایی وجود داره که قابل ضبط و حفظ می باشد از جمله کلیسای روستا است که این کلیسا توسط مسیونرهای مذهبی بین دو جنگ جهانی اول و دوم ایجادشده که دیوار خارجی آن در شرف تخریب است. از آثار به جا مانده دیگر حمامی است که پیرمردان قدیمی معتقدند سعدی در آن استحمام کرده که آن هم در آستانه خراب شدن است.