در کیلومتر ۱۵ سیرجان بین راه سیرجان و قلعه‌ی سنگ، بقعه علی بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر(ع) واقع شده که علاوه بر شرافت و امامزادگی در تقوی و علم و فضیلت هم ممتاز بوده. او در سال ۲۰۱ هجری قمری مقارن هجرت امام رضا(ع) از طریق اهواز و فارس به قصد دیدار آن حضرت به این سامان میان و مردم از حضورش کسب فیض می‌کنن تا اینکه پس از شهادت امام رضا(ع) به دست عمال بنی عباس به فیض شهادت نائل می‌شن. تا سال۱۲۵۳ قمری که توسط یکی از خوانین راه سیل تغییر داده شد این حرم شریف به علت قرار داشتن در مسیر رودخانه دست خوش آسیب قرار می‌گرفت و از آن به بعد خوشبختانه از این گونه صدمات مصون مانده. در سال ۱۲۵۵ قمری در زمان سلطنت محمد شاه قاجار حیدر قلی خان که باعث تغییر مسیر رودخانه گشته بود با هزینه ی شخصی حرم و بقعه و گنبد مستحکمی بنا نمود و با نقوش و خطوط زیبا و اشعاری درباره ی آن بزرگوار دیوارها و سقوف رو زینت داد. جعبه ی خاتمی که قبر امامزاده رو در خود جای داده ارزِش هنری بالایی داره و قدمتش به چندین قرن قبل می‌رسه. این امامزاده از سر تا سر ایران زائر داره و بسیار محبوبه.